W języku greckim słowo odkupienie występuje w różnych formach:
λυτρόω (lytroo, odkupić” – Łk 24:21; Tt 2:14; 1P 1:18-19), λυτρόω (lytron, ,,okup” – Mt 20:28; Mk 10:45) i λύτροσις (lytrosis, „odkupienie” lub „przebłaganie” – Łk 1:68; 2:38; Hbr 9:12). Podstawowe znaczenie tych słów dotyczy aktu złożenia właściwej płatności w celu nabycia własności. Jednak nabierają one głębszego sensu, gdy używa się ich w związku z Jezusem Chrystusem.
Po pierwsze, Jezus Chrystus zapłacił okup za wszystkich grzeszników, których Bóg w swoim planie przeznaczył do odkupienia, aby zostali zbawieni i stali się Jego dziećmi w Chrystusie (Mt 22:14; Rz 8:29-30; 11:5; Ef 1:4-5, 11; 1 P 1:2). Jest to przeznaczenie absolutne, określone przed stworzeniem (Ef 1:4-5; 3:11; 2 Tm 1:9). Absolutne przeznaczenie nie opiera się na dobrych czynach człowieka czy jego zasługach ani wysiłku. Determinuje je wyłącznie suwerenna wola Boża. Jezus Chrystus zapłacił cenę na krzyżu i odkupił ludzi przeznaczonych do zbawienia.
Po drugie, Jezus Chrystus zapłacił tę cenę swoją krwią. Ceną, jaką Jezus Chrystus zapłacił, by odkupić nas od grzechu i śmierci, była Jego własna, drogocenna krew. Nie zostaliśmy zbawieni za pomocą rzeczy przemijających, takich jak cenne złoto czy srebro,
lecz przez drogocenną krew Jezusa Chrystusa, niewinną i wolną od skazy jak krew baranka (1 P 1:18-19).
Po trzecie, ci, którzy zostali odkupieni, są własnością samego Jezusa Chrystusa, ponieważ zostali kupieni za cenę Jego drogocennej krwi (1 Kor 6:19-20; 7:22-23). Po upadku ludzkości historia nie biegła bez celu, lecz rozwijała się w celu odkupienia świętych, wybranych w Jezusie Chrystusie przed założeniem świata (Ef 1:4). A zatem rządy w historii odkupienia skupiają się na zbawieniu upadłej ludzkości, z Jezusem Chrystusem stojącym w centrum tego dzieła. Jezus Chrystus jest jedynym prawdziwym Zbawicielem, który może ocalić swój lud wybrany (Mt 1:21; Lk 2:11; J 4:42; Dz 4:12; 5:31; 1 J 4:14). Przychodząc na tę ziemię za sprawą Marii dziewicy (Iz 7:14; Mt 1:18-21), Jezus Chrystus posiadał zarówno doskonałe bóstwo, jak i doskonałe człowieczeństwo (J 1:14; Flp 2:6-8). Jezus, wcielony Bóg – Słowo, które stało się Ciałem – jest zarówno doskonałym Bogiem, jak i doskonałym człowiekiem (J 1:1, 14, 18). Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną (Rz 3:25; 1 J 2:2) i Barankiem, który gładzi grzechy swego wybranego ludu (J 1:29). Historia tej ziemi koncentruje się na Jezusie Chrystusie, doznaje dzięki Niemu wypełnienia i zostanie dopełniona dzięki Jego Powtórnemu przyjściu. Biblia mówi o Jezusie, który znajduje się w centrum Bożej historii odkupienia, jako o tajemnicy Boga (Kol 2:2). List do Kolosan 1:26-27 objawia cztery rzeczy dotyczące tej tajemnicy.
Kol 1:26-27…, tajemnicę zakrytą od wieków i od pokoleń, teraz zaś objawioną Jego świętym. Im to Bóg zechciał dać poznać, czym jest bogactwo chwały tej tajemnicy wśród pogan. Jest nią Chrystus w was, nadzieja chwały.
Po pierwsze, tajemnica ta jest ukryta (Kol 1:26). W języku greckim tajemnica to μυστεριον (mysterion); słowo to oznacza prawdę nieobjawioną lub ukrytą przed światem zewnętrznym. Ukryty to po grecku άποκεκρυμμένον (арokekrymmenon), jest to forma imiesłowu czasu przeszłego strony biernej czasownika άποκρύπτω (apokryptō)¹. Objawia ona prawdę, że to Bóg jest tym, który ukrył tajemnicę. A zatem nie da się jej zrozumieć dzięki ludzkiej mądrości czy zdolnościom; można ją pojąć tylko wówczas, gdy objawi ją Bóg. Tajemnica ta jest głęboką tajemnicą Bożego dzieła odkupienia, które zostało oznajmione Jego ludowi w objawieniach. Taka jest wola Boża (1 Kor 2:7; 4:1; Ef 3:3). W Biblii częścią tej tajemnicy są: święte Boże dzieło zbawienia, Powtórne przyjście Jezusa Chrystusa, królestwo Boże, Ewangelia i tak dalej (Mt 13:11; Mk 4:11; Ef 6:19; Ap 10:7; por. Am 3:7). Po drugie, tajemnica ta jest ukryta od wieków i od pokoleń (Kol 1:26). Użyte tutaj słowo wieki to forma liczby mnogiej greckiego słowa aίων (aiōn), co znaczy „wieczny”, a słowo pokolenia stanowi formę liczby mnogiej greckiego słowa γενεά (genea), co znaczy „pokolenie”. A zatem zwrot „od wieków i od pokoleń” znaczy: ,,od wieczności i każdego kolejnego pokolenia” i może być używany wymiennie. W Ef 3:9 użyto zwrotu „od początku świata” (Biblia Króla Jakuba, KJV; w polskiej BE: ,,od wieków”), podczas gdy w 1 Kor 2:7 występuje „przed wiekami” (The New American Standard Bible, NASB). Po trzecie, tajemnica ta została teraz objawiona Jego świętym (Kol 1:26). Użyte w tym wersecie greckie wyrażenie ,,teraz zaś” to νυν δέ (nyn de). Oznacza to, że tajemnica Boża, która była ukryta aż do teraz, została objawiona (Rz 16:25-26). Z drugiej strony słowo objawiona to po grecku épavepwen εφανερώθη (ephanerōthē), forma strony biernej czasownika pavɛpów φανεροω (phaneroō). Tajemnica dzieła zbawienia przez Jezusa Chrystusa może być zrozumiana tylko, kiedy Bóg objawi ją swoim wiernym. Po czwarte, tajemnica ta ma być obficie objawiona nawet wśród pogan. Kol 1:27 stwierdza: ,,Im to Bóg zechciał dać poznać, czym jest bogactwo chwały tej tajemnicy wśród pogan. Jest nią Chrystus w was, nadzieja chwały”. Słowo poganie dotyczy wszystkich ludzi nieżydowskiego pochodzenia łącznie z tymi, którzy służą innym bogom (Rz 11:11; 15:9; Ga 2:8). Poganie byli pierwotnie wykluczeni z przymierza Bożego, ale Bóg udzielił im cennego daru zbawienia za sprawą odkupieńczego dzieła Jezusa Chrystusa (Dz 26:17-18; Rz 11:11, 25; Ga 1:16; 3:8, 14; Ef 2:11-14; 3:6). W Starym Testamencie istnieje wiele proroctw mówiących o pełnym chwały zbawieniu pogan (Rdz 22:18; 28:14; Iz 54:2-3; Ml 1:11). Do czasu przyjścia Jezusa Chrystusa dzieło Boże koncentrowało się na Żydach. Jednak po dziele przebłagania dokonanym przez Jezusa na krzyżu zostało rozszerzone i objęło pogan. Rz 2:28-29 stwierdza, że człowiek będący Żydem z rodowodu jest Żydem jedynie zewnętrznie, natomiast ktoś będący Żydem na sposób wewnętrzny przekracza granice rodowodów, i jest nim ten, kto wyznaje wiarę w Jezusa Chrystusa (Ga 3:7-9, 26-29). Zatem Żyd czy Grek, niewolnik czy wolny, mężczyzna czy kobieta wszyscy ludzie są jednym w Jezusie Chrystusie (Ga 3:28). Ewangelia krzyża stała się mocą Bożą, która udziela zbawienia wszystkim wierzącym – tak Żydom, jak i poganom (Rz 1:16). Bogactwa chwały, otrzymywane przez pogan dzięki zbawieniu, są znane jako “chwała tajemnicy” (Kol 1:27). Właśnie dlatego apostoł Paweł wyznał, że chlubi się z tego, iż został powołany do służby Chrystusowej dla pogan (Rz 11:13). My także musimy głosić tajemnicę Ewangelii wszystkim ludziom, aby chwała tajemnicy objawiła się obficie na ziemi.
Treść artykułu pochodzi z książki Przymierze Pochodni.